Ahí ven o maio de frores cuberto...

                                                   Papel Montval, 35x25 ctms

Ahí ven o maio
de frores cuberto...
Puxéronse a porta
cantándome os nenos;
i os puchos furados
pra min estendendo,
pedíronme crocas
dos meus castiñeiros.

Pasai, rapaciños,
calados e quedos;
que o que é polo de hoxe
que darvos non teño
Eu sonvos o probe
do pobo galego:
pra mín non hai maio,
¡pra mín sempre é inverno!...

Cando eu me atopare
de donos liberto
i o pan non me quiten
trabucos e préstemos,
e como os do abade
florezan os meus eidos,
chegado habrá entonces
o maio que eu quero.

¿Queredes castañas
dos meus castiñeiros?...
Cantádeme un maio
sin bruxas nin demos;
un maio sin segas,
usuras nin preitos,
sin quintas, nin portas,
 nin foros, nin cregos.
                                           MANUEL CURROS ENRÍQUEZ